Υπάλληλος

Γιατί βλέπεις το άδικο και δεν αντιδράς;
Δεν αντιδράς μονάχα σφίγγεσαι
σφίγγεσαι μια ζωή
μια ζωή χωρίς ήχο
χωρίς ήχο χωρίς φωνή
χωρίς φωνή υποκύπτεις
υποκύπτεις κι αναρωτιέσαι γιατί δε σου φτάνει η ανάσα
η ανάσα σου που μοιάζει με λαχανιασμένου
λαχανιασμένου και κυνηγημένου
κυνηγημένου που τρέχει χωρίς να βλέπει 
χωρίς να βλέπει ότι τριγύρω τρέχουν κι άλλοι κυνηγημένοι
κυνηγημένοι είμαστε κι ας μη βλέπουμε το γιατί.
Γιατί βλέπουμε το άδικο και δεν αντιδρούμε;

Η ζωή δεν περιμένει

Η ζωή δεν περιμένει
στη γωνία να σκύψεις
και να καθαρίσεις τη σκόνη
που έχει καλύψει τον εαυτό σου
και ν' αποκαλυφθεί τόσο λαμπρός
όσο θα ήθελες
κι όσο δε μπορείς...
η ζωή δεν περιμένει.

Κανείς δε θα σε καταλάβει
και μονάχα αυτό ήθελες
κι ας μη γεννήθηκες στον ουρανό σαν αστέρι
κι ας μην περπάτησες στο νερό σαν ξωτικό
κι ας μη θεράπευσες τυφλούς σα μάγος
μια ματιά μαγική μονάχα
ούτε ο εαυτός σου δε σου χάρισε...
κανείς δε θα σε καταλάβει.

Να σκοτώσεις την ελπίδα
κι απ' τις πληγές της να αρχίσει ν' αναβλύζει
όλος ο πόνος σου που είχε καταπιεί
και μέσα της κρατούσε φυλακισμένο
όταν έσφιγγες τα δόντια
τώρα το στόμα θα ανοίξεις
γιατί η ελπίδα δεν είσαι εσύ...
να σκοτώσεις την ελπίδα.

Πόσος χρόνος να χρειάζεται;

5 λεπτά...
που θα έβλεπες τηλεόραση,
που θα χάζευες στο ίντερνετ,
που θα πήγαινες για καφέ από συνήθεια,
που θα έπαιζες video-game,
που θα κουτσομπόλευες,
που θα αγχωνόσουν για τις υποχρεώσεις σου...

Μερικά χαμένα πεντάλεπτα να διαθέσεις στον εαυτό σου.

Μόνο για να ηρεμήσεις και να σκεφτείς...
τι θέλεις για τη ζωή σου;

Δε χρειάζεται να δικαιολογηθείς με προφάσεις.
Κανείς δε σε κατηγορεί.
Είσαι μόνος σου... να αποφασίσεις.

Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε...

Θέλω να πετύχω
να πιάσω την καλή
να φτάσω ψηλά
και να λέω
γιατί να βοηθήσω τους άλλους
εγώ παιδεύτηκα και τα κατάφερα
εμένα ποιος με βοήθησε να φτάσω εδώ που έφτασα
τόσο ψηλά που δε μπορώ να ξεχωρίσω τι έχει κάτω.

Θέλω να βγω στην τηλεόραση
και να δώσω κουράγιο
για τα παιδιά που έχουν όνειρα
να τους πω ότι αν επιμείνουν
και προσπαθούν συνεχώς θα πετύχουν
γιατί εγώ είμαι στην τηλεόραση
και μπορώ να λέω ότι μαλακία μου κατέβει.

Θέλω να φτάσω μέχρι εκεί που φτάνει η ελπίδα μου
να την αγκαλιάσω
να τη φιλήσω
και μετά να τη φτύσω
γιατί δεν ονειρεύτηκα την ελπίδα
αλλά μια ζωή που δε μπορώ να αποκτήσω
μέσα από τους φτηνούς θησαυρούς των διαφημίσεων
μέσα από τα στενά όρια του μυαλού μου
πρόδωσα και προδώθηκα
απ' όσα φάνταζαν αληθινά
και πως να γυρίσω πίσω.